رفتن به محتوای اصلی
جمعه ۱۲ دسامبر ۲۰۲۵
جمعه ۲۱ آذر ۱۴۰۴

اعلامیه‌ها و بیانیه‌های کارگری

رفیق باران کارآمد در مبارزات فشردە و پر ثمر کارگران صنعت نفت در دهە های ٢٠ و ٣٠ نقش برجستەای داشت و از رفقای همرزم و نزدیک رفیق زندە یاد علی امید مبارز برجستە و سر افراز جنبش سندیکایی بود. باران همچنین عضو نخستین هیئت اعزامی شورای متحدە مرکزی بە کنگرە فدراسیون سندیکای جهانی در فرانسە بود. او بە دلیل شرکت در اعتصابات کارگران نفت چند بار بازداشت شد و در سال ١٣٣٧ نیز بخاطر فعالیتهای سیاسی و سندیکایی دوبارە بە زندان افتاد.
داود رفیعی مرتکب هیچ جرمی کە بخاطر آن بخواهند محاکمەاش بکنند نشدە است و اعتراض و فعالیت صنفی حق هر شهروندی است گذشتە از این صدور حکم قرون وسطایی مجازات شلاق و اعمال آن در هر موردی مصداق شکنجە است و تداعی کنندە رفتار بردە داران با بردە ها.
گروە کار کارگری حزب چپ ایران (فدائیان خلق) کە از آغاز فعالیت های خود تا کنون هموارە از حقوق سندیکایی و مبارزات و مطالبات کارگران و زحمتکشان دفاع نمودە، اخراج ٣ روزنامە نگار عضو اتحادیە ی کارکنان تلویزیون ایران اینترنشنال بە دلیل فعالیت اتحادیەای را نقض آشکار حقوق اتحادیەای آنها می داند و آن را محکوم می کند.
او کە هم دانش و هم تجربیات مبارزاتی زیادی اندوختە بود در جمع آوری رهبران سندیکایی جهت بازسازی سندیکاهای سرکوب شدە کە بە تشکیل هئیت مؤسسان سندیکاهای کارگری منجر شد، بە همراە عدە دیگری از مبارزان جنبش سندیکایی نقش شایانی داشت و تا پایان عمر دمی در این راە بازنایستاد.
رفقا، خواهران و برادران زحمتکش کە در رژیم استبدادی، فاسد و ناکارآمدجمهوری اسلامی تحت استثمار و ستم شدید قرار دارید و بە زیر خط فقر راندە شدەاید! بە این تشکل‌ها بپیوندید، ازآنها حمایت و برای رهایی کارگران و معلمان زندانی تلاش و مبارزە کنید، رهایی از فقر و استبداد و برخوردار شدن از زندگی شایستە، هم حق شماست و هم با وجود تشکل مستقل ممکن است.
شعار «ایران برای همه ایرانیان» بدون احترام به هویت‌ها، زبان‌ها و باورهای گوناگون و تلاش برای برابری و تساوی حقوق آنها و دارندگان‌شان، سخنی کاملاً پوچ است. احترام به زبان‌های گوناگون، احترام به انسان و کرامت اوست و پاس‌داشت گنجینه‌ای شگفت است، که حاصل پر ارج هزاران سال تکاپوی مادی و معنوی نوع بشر به شمار می رود.
گروە کار کارگری حزب چپ ایران (فدائیان خلق) بار دیگر حمایت قاطعانە خود از اعتصاب و مطالبات برحق کارگران هپکو و آلومینیوم‌سازی اراک را اعلام و یورش بە کارگران و بازداشت آنها را کە در تضاد با حقوق سندیکایی کارگران و حتی مغایر با قوانین موجود است، محکوم و از همە تلاش‌هایی کە برای آزادی بلادرنگ و بی قید و شرط کارگران و برآوردە شدن مطالبات کارگران انجام می‌شود، حمایت می‌کند.
مقامات حکومتی باید بدانند که کارگران به‌رغم این سرکوب‌های وحشیانه مرعوب نخواهند شد و از پیگیری خواست‌هایشان عقب نخواهند نشست. ادامه این سرکوب‌ها تنها به خشم و نفرت بیشتر کارگران و زحمت کشان از استثمارگران وحشی حاکم خواهد شد و اراده آنان برای مبارزه تا پیروزی را استوارتر و صفوفشان را فشرده‌تر می‌کند.
در این شماره می‌خوانید:

- هزینه خسارات سیل را بنیادهای ثروتمند بپردازند!
- افزایش دستمزد کارکنان دولت قربانی اختلاف دولت و مجلس
- حذف مقررات به شکل قانونی از روابط کار، نه اتفاقی است و نه قرار است متوقف شود!
- به یاد کارگر فدائی، حسین قاسم نژاد
- چگونه اعتصاب معلمان اوکلند پیروز شد؟ بخش پنجم و پایانی
- چرا هنوز این‌همه شغل وجود دارد؟ - بخش سیزدهم
- برگ‌هایی از تاریخ جنبش سندیکایی ایران – ۹
ادامە افشاگری افرادی کە در زندان‌ها شکنجە شدەاند و پس از افشای شکنجە توسط اسماعیل بخشی شتاب گرفت و موجب سراسیمگی شکنجە گران شد، لازم است به‌عنوان یکی از شیوە های اعتراض نسبت بە این بازداشت‌ها و علیە انکار شکنجە توسط عامران و عاملان آن ادمە پیدا کند و ماهیت اعتراف گیری زیر شکنجە هرچە بیشتر افشا و کارگردانان شوهای امنیتی تلویزیونی را رسواتر کند!
خواست ما لغو این احکام ظالمانە، آزادی بی‌قیدوشرط آقای حبیبی و سایر رهبران کانون‌های صنفی معلمان، بە رسمیت شناختن و رعایت بی‌چون‌وچرای حقوق سندیکایی معلمان و منع دخالت نیروهای امنیتی و دادگاە ها در امور فعالیت‌های سندیکایی است.
بازداشت اعضای شورای کارگران هفت تپە در حالی صورت گرفت کە افراد بازداشت شدە مرتکب هیچ خلافی نشدە و این اعتصاب نیز علیرغم حضور تحریک آمیز نیروهای ویژە امنیتی در محل بە شکل کاملا مسالمت آمیز در حال انجام بود و آقای بخشی یکی از رهبران کارگران هفت تپە روز گذشتە در جمع کارگران و در حضور نیروی های ویژە امنیتی کە برای ایجاد رعب و درهم شکستن اعتصاب کارگران گسیل شدە بودند بر رعایت نظم و آرامش توسط کارگران تاکید نمودە بود.
اعتراضات کارگران و سایر گروەهای اجتماعی در سراسر کشور بطور مرتب در حال افزایش ولی پراکندە و کم اثر اند. با تشکیل گروەهایی در شهر های مختلف باید تلاش کرد بە این پراکندگی ها غلبە کرد. تشکلهای کارگری می توانند در شهر های مختلف برای غلبە بر پراکندگی و ایجاد هماهنگی درعرصە اعتراضات کارگری اقدام کنند.