جوانان

یكی از دلایلی كه باعث ایجاد بیگانگی جوانان از حكومت و جامعه شده، این است كه به خواست‌ها و الگوهای زندگی آنان اصلاً توجه نشده است. در این سال‌ها همواره برای آنان بدون حضور و نظر خودشان برنامه و طرح ریخته‌اند و به آن‌ها گفته‌اند كه چگونه فكر و زندگی كنند. هیچگاه از جوانان پرسش نشده كه چگونه می‌خواهند باشند و زندگی كنند. در این سال‌ها همواره با آنان با ستیز برخورد شده و حتی دقیقاً با گروهی از آنان به عنوان حاملین فرهنگ "فاسد غربی" مقابله‌ی خشونت آمیزی انجام گرفته و می‌گیرد.

چرا مشغله‌ی ذهنی فعالین دانشجویی و یا تشكل‌های دانشجوئی فقط به هزینه دادن در مبارزه متمركز شده است؟ چرا دانشجویان به چگونگی پایین آوردن این هزینه‌های سنگین در مبارزه بیشتر توجه نمی‌دهند؟ در ایران در محیط دانشگاه دارند شرایطی را ایجاد می‌كنند یا كرده‌اند كه هر نوع فعالیت فعالین دانشجوئی غیر خودی و نیمه خودی از حكومت، با دادن هزینه مواجه شود! باید به بیرون آمدن از این فضا تلاش كرد. 

بلند کردن هر صدا در سپهر سیاسی کشور از سوی جنبش دانشجویی، یک نیاز مبرم می نماید. این اما زمانی ممکن می شود که خود این جنبش برای متحد کردن ها پیش از همه خود را متحد کند. جنبش دانشجویی با اتحاد است که خواهد توانست نقش آفرین جنبش دمکراتیک کشور باشد. دانشجویان می توانند ابراز همبستگی میان جنبش های تبعیض ستیز برخاسته به اعتراض علیه زورگویی های قدرتمداران حاکم را آشکارا به نمایش بگذارند.

صدها هزار جوان تحصیل‌کردە و خلاق کشور ناامید از یافتن کار و خدمت بە کشور و مردم خودشان طی چند دهە اخیر بە امید یافتن کار و آیندە بهتر بە کشورهای مختلف مهاجرت کردەاند. میلیون‌ها جوان تحصیل کردە کە فاقد امکان مهاجرت هستند و یا مایل بە مهاجرت نیستند و با ادامە وضع موجود آیندە روشنی را جلوی خود نمی‌بینند 

فصلنامه‌ی مُروا زیر نظر شورای سردبیران با مسئولیت دو سردبیر: مراد رضایی و علی صمد
همکاران این شماره: دکتر مهرداد درویش پور، مراد رضایی، بهزاد کریمی، علی صمد، صادق کار